Czym są pozycje długie (long) i krótkie (short)? Jak je wykorzystać w handlu kryptowalutami?

Short i long to krótkie i długie pozycje (sell i buy) w handlu. Wykorzystywane są głównie w margin tradingu, czyli transakcjach lewarowanych.

Większość aktywów kryptowalutowych charakteryzuje się wysoką zmiennością. Stosowanie shortów i longów pozwala inwestorom na osiąganie zysków podczas wahań cen.

Handlując długimi i krótkimi pozycjami należy pamiętać o hedgingu – pewnych działaniach mających na celu ochronę przed sytuacjami, w których rynek porusza się w przeciwnym kierunku niż otwarte pozycje.

Pochodzenie shortów i longów

W średniowiecznej Europie do zapisywania długów używano szortów lub patyczków do liczenia wykonanych z leszczyny. Na jednej z krawędzi przywieszki, poprzecznym nacięciem zaznaczano należną kwotę, a następnie przywieszkę dzielono wzdłuż przez nacięcia, ale nie do końca, lecz z wyszczerbieniem w miejscu „uchwytu”. W efekcie powstała długa część z uchwytem (stock) oraz krótka część (foil), która miała uzupełnić tę długą część do pełnego kija. Nacięcia były na obu częściach. Sprawdzono zbieżność tych części. Uważano, że ze względu na fakturę folii jest ona niemożliwa do podrobienia. Obie części zostały zachowane przez obie strony transakcji. Z tej praktyki wyłoniły się podobno terminy „giełda” oraz „long” i „short”.

Wyrażenia „krótkie” i „długie” pozycje stały się powszechne na amerykańskich giełdach akcji i towarów w latach 50. XIX wieku. Być może najwcześniejsza wzmianka o krótkich i długich pozycjach znajduje się w The Merchant’s Magazine, and Commercial Review, Vol. XXVI, za okres styczeń-czerwiec 1852.

Wbrew nazwom, okres dla pozycji krótkiej może być dość długi (tydzień, miesiąc), natomiast okres dla pozycji długiej jest dość krótki. Ze świata tradycyjnych finansów terminy short i long przeniosły się do branży kryptowalut.

Kim są byki i niedźwiedzie?

Gracze giełdowi są określani jako byki lub niedźwiedzie, w zależności od tego, jaką strategię stosują. Gracze, którzy są byczy (tzn. ci, którzy wybierają pozycję długą) są nazywani bykami, podczas gdy gracze, którzy wybierają pozycję krótką (tzn. ci, którzy spadają) są nazywani niedźwiedziami.

Terminy te są względne – na rynku kryptowalut nie ma czystych byków i niedźwiedzi, często jeden i ten sam trader jest jednocześnie krótki i długi, choć wolumen pozycji może być różny.

Co to jest Long?

Long (pozycja długa) to zakup aktywa w oczekiwaniu, że jego wartość wzrośnie. Marża zysku zależy od wzrostu wartości aktywa. Długa pozycja jest najpopularniejszym rodzajem transakcji wśród inwestorów detalicznych i jest stosowana na rynku spot.

Co to jest short?

Short, w uproszczeniu, to sprzedaż instrumentu finansowego w oczekiwaniu, że jego wartość spadnie.

Jednak mechanika pozycji krótkiej jest nieco bardziej skomplikowana niż pozycji długiej. W ramach tego schematu, przedsiębiorca pożycza aktywo i sprzedaje je na otwartym rynku po aktualnej cenie. Następnie czeka na spadek kursu, kupuje po niższej stawce za pożyczoną kwotę i spłaca pożyczkę z odsetkami. Inwestor zachowuje zysk wynikający ze zmiany ceny. W przeciwnym razie, jeśli cena aktywa pójdzie w górę, inwestor poniesie stratę.

Przykład: Inwestor kupił bitcoiny po 19 000 dolarów za monetę w grudniu 2017 roku. Sprzedał te monety w tym samym okresie za 19 000 USD, a następnie zapłacił pożyczkodawcy około 6 000 USD za każdy BTC, gdy cena znacznie spadła w lutym 2018 r. Na każdej monecie osiągnął zysk w wysokości 13 tysięcy dolarów.

Co ma wspólnego z tym handel margin?

Podczas gdy na rynku spot dla kryptowalut można zasadniczo handlować tylko długimi pozycjami (choć istnieją techniki podobne w logice do shortowania), w transakcjach margin trading możliwe staje się pełne otwieranie krótkich pozycji.

W transakcjach margin, które dają możliwość handlu z dźwignią, użytkownik musi przedstawić zabezpieczenie – depozyt zabezpieczający gwarantujący spłatę zadłużenia zgodnie z zasadami ustalonymi przez giełdę.

Pojęcie depozytu zabezpieczającego jest ściśle związane z pojęciem dźwigni finansowej – mnożnika, który zwiększa dostępny depozyt użytkownika na potrzeby transakcji kosztem pożyczonych środków. Na rynku kryptowalut mnożnik ten może wynosić od 2:1 do 100:1 lub więcej. To znaczy, że handel z dźwignią 50x oznacza, że przy depozycie gotówkowym w wysokości 100$ można otworzyć pozycje do 5000$.

Jeśli wartość rynkowa kryptowaluty porusza się w kierunku oczekiwanym przez tradera, dochód wzrasta proporcjonalnie do wybranej dźwigni. Po zamknięciu takiej pozycji zabezpieczenie jest zwracane pożyczkodawcy wraz z opłatami, a reszta wygenerowanego zysku trafia na konto użytkownika.

Jeśli cena porusza się w przeciwnym kierunku, to w momencie, gdy wartość aktywów tradera (zarówno własnych, jak i pożyczonych) osiągnie wielkość pożyczki wraz z odsetkami (kwota, którą trader musi zwrócić pożyczkodawcy), giełda automatycznie likwiduje wszystkie pozycje gracza i zwraca jego środki pożyczkodawcy.

W klasycznym handlu lewarowanym na giełdzie likwidacja pozycji poprzedzona jest tzw. margin call, czyli wymogiem dodatkowego zabezpieczenia. Często wezwanie do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego jest natychmiastowym momentem likwidacji, lub w slangu kryptowalutowym „złapania morsa”.

Inwestor może samodzielnie zamknąć nieudaną transakcję, nie czekając na likwidację. W tym przypadku nie traci całej pozycji, a jedynie jej część. Pozycja może być samodzielnie likwidowana ręcznie lub poprzez zlecenie stop loss (Stop Loss) – zlecenie ograniczające ryzyko, które automatycznie zamyka transakcję po osiągnięciu określonego poziomu cenowego.

Co to jest hedging?

Rynek kryptowalut wykorzystuje mechanizm znany jako hedging – „ubezpieczenie” na wypadek, gdyby trend ceny aktywa nie odpowiadał pozycji tradera. Na przykład, masz otwartą długą pozycję i cena kryptowaluty spada.

Sednem hedgingu jest otwarcie krótkiej pozycji, która równoważy pozycję długą i pozwala pozostać „na zero” w przypadku niepożądanej zmiany warunków rynkowych. Inwestor pozostawia pierwotną długą pozycję nietkniętą i otwiera krótką, lub wykorzystuje dodatkowe możliwości.

Zabezpieczanie pozycji jest rozwiązaniem dla strategii średnio- i długoterminowej. Mechanizm ten stoi w pewnej sprzeczności z day tradingiem, gdzie dominuje spekulacja rynkowa. Popularna metoda zabezpieczania pozycji polega na wykorzystaniu kontraktów terminowych: otwartych i terminowych.

Kontrakty wieczyste działają na następującej zasadzie: co osiem godzin ustalana jest tzw. stopa finansowania. Płacą ją sobie nawzajem strony transakcji, zamiast przekazywać same kontrakty lub ich pełne wartości. W zależności od sytuacji rynkowej, albo posiadacze długich kontraktów płacą stawkę posiadaczom shortów, albo odwrotnie.

Kontrakty futures zostaną rozliczone automatycznie, jeśli inwestor nie zamknie kontraktu do dnia wygaśnięcia. Zabezpieczać można się nie tylko za pomocą kontraktów terminowych, ale także opcji, które są instrumentami pochodnymi dla bardziej zaawansowanych uczestników rynku.

Co to jest uśrednianie?

Przy tej strategii inwestor kupuje aktywa po coraz niższej cenie, obniżając w ten sposób średnią cenę zakupu.

Przykład: Cena bitcoina osiągnęła poziom 2900 dolarów, po czym zaczęła spadać. Widząc fazę korekty, trader zaczął kupować monetę na kolejnych poziomach spadkowych: 2800$, 2600$, 2400$, 2200$, 2000$. Średnia cena zakupu wyniosła 2400 dolarów. Po fazie korekty kurs zaczął rosnąć, a następnie powrócił do poziomu 2900 USD.

Plusy i minusy longów i shortów

Otwieranie długich pozycji to bardziej zrozumiała dla początkujących strategia, która sprowadza się do prostej zasady „kupuj nisko, sprzedawaj wysoko”.

Short może być skuteczną strategią inwestycyjną, ale jest bardziej ryzykowny niż inwestycje długoterminowe lub uśrednianie. Tylko doświadczeni traderzy, którzy potrafią dokonać kompleksowej analizy dynamiki rynku, powinni zajmować krótkie pozycje na duże kwoty.